what a relief

"Pictures For Sad Children" to najlepszy komiks internetowy ever. A to mój ulubiony odcinek. Hmm. Tak.

we are lost

we are lost
we will never be found

nobody is searching for us
there are no maps
no stars in the sky
sun does not rise

we are lost

there is nowhere to go
there is nowhere to return
nothing to look for
nothing to remember

we are lost
we will never be found

the last moment

the last moment
will be like any other moments
exept for the fact
that there will be no moments after that moment

and that is all
nothing special about it
in fact
every moment is the last moment
only not for you
yet

even though the last moment
is just like every other moments
the very fact that it is the last moment
in this collection of moments that is ones life
gives this moment unique power
to create hudge terror
and to destroy everything else

at the same time
nothing happens
and the soul is burned to ashes

this is the last moment
every moment is the last moment
only not for you
yet

*

Niektóre istoty znają tylko ból i strach. Od momentu wyłonienia się z nicości do chwili ponownego w niej zanurzenia nie doświadczają niczego innego oprócz bólu i strachu. Każda z tych istot to osobny wszechświat, w którym nie ma nic oprócz bólu i strachu. Nie tylko nie ma tam żadnej nadziei, nie ma nawet pojęcia "nadziei". Nie ma żadnych pojęć. Tylko fizyczność. Tylko ból i strach. Czyste, nagie przerażenie ciała, w które wbijany jest nóż. Żadnych koncepcji, żadnej metafizyki, żadnej radości, żadnego szczęścia, żadnych marzeń, żadnego zrozumienia. Wszystko jest dla nich całkowicie obce, nie mają nic, każde zdarzenie przynosi tylko ból i strach. Nie ma żadnej możliwości ucieczki, żadnej ulgi oprócz śmierci. Przy czym nie ma tam żadnej wiedzy na temat życia i śmierci, więc żadna z tych istot nie oczekuje śmierci jako wybawienia. Nie wiedzą, że ich cierpienie kiedyś się skończy, dla nich równie dobrze może to wszystko trwać wiecznie. Dla tych istot jest tylko tu i teraz a to tu i teraz jest nieustannie wypełnione jedynie bólem i strachem. Małe, ciasne, brudne wszechświaty. Ich egzystencja to surowe piekło, piekło całkowicie ogołocone z sensu, celowości, uzasadnienia, nadziei. Wszystko oprócz bólu i strachu zostało wymazane. Te istoty nie znają niczego innego. W ich wszechświatach nie ma nic. Nic. Nic. Nic. Nic. Tylko ból. Tylko strach.

a poem nobody understands

there is a poem
that nobody understands

unknown author of this poem
disappeared long time ago
in the black ocean of the past

still his peculiar words continue to haunt this world
and every once in a while
somebody tries to make sense out of them

but they always fail

the meaning remains hidden
trapped under the layers of words
locked hopelessly in the cell
made of strange metaphores

it is there
waiting

it was always there

right in front of you
never seen